نقش موثر ورزش در کاهش وزن با کاهش اشتها
این باور غلط در بسیاری از مردم وجود دارد که انجام ورزش باعث نیاز بیشتر بدن به غذا و کالری می‌شود و از این رو نمی‌تواند تاثیری در کاهش وزن داشته باشد. تحقیقات نشان داده اند که تنها در ورزشهای شدید و حرفه ای این اتفاق می‌افتد.
انجام متعادل و مداوم ورزش نه تنها باعث زیاد شدن اشتها نمی‌شود بلکه به کاهش وزن کمک می‌کند.
پایگاه اینترنتی Canalvie در این باره می‌نویسد: بسیاری ازمردم فکر می‌کنند که انجام ورزش باعث بالا رفتن اشتهای آنها می‌شود و هیچ تأثیری بر کم شدن وزن آنها ندارد. این منطقی است، هر چقدر بیشتر کالری مصرف کنیم، بیشتر به خوردن احتیاج داریم. مطالعات نشان می‌دهند که انجام بعضی از ورزش ها اشتها را تنظیم می‌کند در حالی که انجام بعضی دیگر باعث قطع احساس گرسنگی می‌شود.
هشدارها، نگرانی‌ها و محدودیت‌ها در ورزش بانوان
زنان نبض جامعه هستند و توجه به ورزش آنها به عنوان ضامن تندرستی نقش مهمی در حفظ و پایداری سلامت کل جامعه دارد و بی‌توجهی به فعالیت و تحرک این افراد و استفاده از برنامه‌های غلط ورزشی و غذایی، بیماری‌ها و مشکلات فراوانی را برای آنها به وجود می‌آورد که بعضا جبران آنها غیر ممکن و یا در برگیرنده هزینه بالایی خواهد بود.
رشد ورزش بانوان در قرن بیستم و به خصوص از دهه 40 میلادی که بحث برابری جنسی مطرح شد، در دنیا مورد توجه قرار گرفت. البته ورزش بانوان در کشور ما به خاطر شرایطی مثل مسایل ملی، مذهبی و فرهنگی ، اوضاع کاملا متفاوت است. در این شرایط برای حضور بانوان مسلمان در عرصه‌های بین‌المللی به مراتب سخت‌تر از دیگران است، اما به طور کلی آنچه که مشخص است رشته‌هایی مثل بوکس، کشتی و وزنه‌برداری طرفداران کمتری در بین زنان دارد و آنها بیشتر به رشته‌های کم برخورد و ورزش‌هایی مثل ژیمناستیک، شنا و پاتنیاژ روی می آورند.
افراط در ورزش چه معضلاتی ایجاد می‌کند؟
با وجود این که ورزش باعث شور و نشاط در زندگی می‌شود و می‌تواند جنبه‌های مثبتی به همراه داشته باشد، افراط در این کار خطرات زیادی برای مردم و اجتماع در پی دارد.
افراط در ورزش یکی از مشکلات معمول در جامعه امروز است، زیرا ورزش‌ها و ورزشکاران نقش برجسته‌ای در زندگی مردم دارند. به طور معمول کودکان از سن سه سالگی شروع به ورزش می‌کنند و تا دبیرستان یا بعد از آن به ورزش ادامه می‌دهند. گاهی اوقات، حتی کودکان تنها یک ورزش انجام نمی‌دهند، بلکه چندین ورزش را تجربه می‌کنند. به طور معمول ورزشکارانی که در ورزش افراط می‌کنند هر فصل حداقل یک ورزش را تجربه می‌کنند و هیچ زمان استراحتی به خود نمی‌دهند.
اما و اگرهای ورزش در دوران قاعدگی
به بیشتر خانم ها توصیه می شود تا در دوران قاعدگی بعضی از فعالیت های ورزشی خود را محدود یا متوقف کنند. این توصیه ها بخصوص درباره فعالیت های ورزشی استقامتی و یا رقابت های جدی قوی تر هستند و به طور کلی زنان را به حداقل تحرکات ورزشی در طول دوران قاعدگی تشویق می کنند در این میان بایدها و نبایدهای ورزش در این دوران همیشه مورد سوال خانم ها بوده است.
شواهد افزایش خطر آسیب ورزشی در قاعدگی چقدر مورد اعتماد هستند؟ آیا می توان با درمان خاص یا ایجاد تغییر در ورزش از خطر جلوگیری کرد؟ آیا همه ورزش ها خطرناکند یا این که فقط تعداد خاصی از ورزش ها را نباید انجام دهید؟ اگر قاعدگی روی آسیب پذیری موثر است، اگر قاعدگی مان نامنظم باشد چه کار باید کرد؟ آیا باید فعالیت های ورزشی خود را در دوره قاعدگی محدود کنیم یا نه؟ هنوز در مورد ورزش و چگونگی آن در دوران قاعدگی اما و اگرهای جدی وجود دارد.
برخی از مطالعات انجام شده ـ ولی نه همه آنها ـ توانسته اند رابطه ای بین افزایش خطر آسیب در طول برخی مراحل چرخه قاعدگی پیدا کنند. برای مثال، در مطالعه ای در سوئد که در سال ۱۹۸۹ به چاپ رسید محققان ۸۴ زن فوتبالیست را مورد مصاحبه قرار دادند و در مورد قاعدگی و آسیب ها از آنها سوال کردند. آنها افزایش آسیب های ناشی از ضربه را در دوره پیش قاعدگی و در حین قاعدگی گزارش کردند که این آسیب در کسانی که علائم پیش قاعدگی (مانند تحریک پذیری و ناراحتی سینه) داشتند بیشتر بود.
اعتیاد به ورزش
اعتیاد به ورزش چیست؟
اعتیاد ورزشی یک اتکای ناسالم و غیر عادی به ورزش برای عملکرد روزانه شخص است. در این موارد معمولاً پرداختن به ورزش بعنوان تنها وسیله دفاعی در برابر استرس های روزمره در می آید و فرد هر چه بیشتر به آن می پردازد.
شاخصها و ویژگی های اعتیاد ورزشی
مثل هر اعتیاد دیگری اعتیاد به ورزش 3 جزء مهم دارد که عبارتند از
- وابستگی : یعنی این احساس که برای شاداب بودن ورزش روزانه ضروری است.
- تحمل و مقاومت : یعنی بصورت پیشرونده ای نیاز به انجام ورزش بصورت شدیدتر وجود داشته باشد تا به سطح یکسانی از شادابی و احساس خوب برسد.
- علائم ترک : بصورت خستگی و ضعف 36-24 ساعت پس از ترک ورزش تعریف می شود. علائم افسردگی، اضطراب، تحریک پذیری و بی قراری شایع است.