زنان موتور سوار

اولین زنان موتورسوار "خواهران وان بور"

سال 1916، آمریکا در بحبوحه جنگ جهانی اول بود که «آگوستین وان‌بورن» 24 ساله و «آدلین»22ساله، خواهر او بزرگترین تصمیم زندگی خود را گرفتند.

تا آن زمان هیچ زنی موتورسواری را تجربه نکرده بود اما این دو خواهر جوان تصمیم گرفتند سوار موتور شوند و ثابت کنند که زن‌ها هم استعداد موتورسواری را دارند. آنها امیدوار بودند با این کار بتوانند قانون منع موتورسواری زن‌ها را در آمریکا لغو کنند.

آدلین و آگوستین برنامه‌ای برای موتورسواری خود ترتیب داده بودند. آنها لباس مخصوص که شبیه اونیفورم‌های نظامی بود را به تن کردند و این در حالی بود که چنین اقدامی از سوی زنان کاملا غیر قانونی بود.

آنها چهارم جولای موتورسواری خود را از خلیج شیپشید در بروکلین نیویورک آغاز کردند و با طی مسیر هزار و 670 کیلوکتری در هشتم سپتامبر به لس‌انجلس رسیدند.

همه می‌دانند زنان از ورزش دورند، اما..

بانوان که بعنوان هسته اصلی سلامت جامعه معرفی شده‌اند، می‌توانند برای رسیدن یک جامعه به محیطی امن برای رشد فرزندان و پرورش استعدادهای آنها، نقش مهمی داشته باشند.

ورزش زنان کشور در دو بخش همگانی و قهرمانی کار خود را دنبال می کند که با توجه به نوع پوشش بانوان حضور آنها در رقابت های جهانی محدودتر است، اما با توجه به اینکه امکان احداث سالن های سر پوشیده در کشور فراهم است، ورزش همگانی و گسترش آن در بین زنان از نظر امکانات با مشکلات کمتری رو به رو است و شاید بیش از ساخت سالن های ورزشی، نیازمند کارهای فرهنگی برای افزایش علاقه مندی بانوان به ورزش و آگاهی رسانی به آنها در خصوص تاثیر ورزش بر سلامت آنها هستیم.

با گذشت بیش از سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی حضور زنان در رشته های ورزشی بیش از گذشته شده است و دهه 80 و آغاز دهه 90، این حضور پررنگ به کسب مدال های آسیایی و جهانی تبدیل شده است.

اولین حضور زنان ورزشکار ایرانی را در یک تورنمت، حضور تنها بانوی تیرانداز کشورمان در بازی های آسیایی 1990 پکن بود که البته هیچ مدالی توسط تنها بانوی کشورمان در این مسابقات کسب نشد، اما باید این حضور را نقطه عطفی در ورزش قهرمانی بانوان دانست؛ چرا که از آن سال به بعد رقابت های آسیایی همواره شاهد حضور زنان ایرانی بوده است.