زنـان نینـجای ایـرانی

  

  

تای چی چوان

  

تای چی چوان یا تای جی چوان (Tai Chi Chuan / Tai ji Quan) (تلفظ چینی آن "تای جی چوان" می باشد) نوعی هنر رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می‌شود.

این ورزش در رده ورزشهای رزمی ملایم قرار دارد و باعث می‌شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف‌پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می‌کنند.

تمرینات و نرمشهای تای جی چوان با حرکات کند، آرام، و معمولا" به صورت گروهی هنگام صبح انجام می‌شوند. متخصصین این ورزش معتقدند که تمرینات تای جی به صورت دسته جمعی، اثر بهتری نسبت به تمرینات فردی آن دارد.

این ورزش چینی در خود کشور چین از طرفداران زیادی برخوردار است، بطوریکه تقریباً تمام پارکهای کشور چین، صبح‌ها مملو از افرادی هستند که در حال تمرین تای جی می‌باشند.

ایروبیک موی تای

 ایروبیک موی تای تلفیقی است از تکنیکهای رزمی و مهارتی رشته موی تای آمیخته با گروه های ایروبیک همراه با موسیقی ، این روش منحصر بفرد بعنوان یک تمرین هوازی در جهت تقویت دستگاه تنفسی و قلبی و همچنین هماهنگی عصب با عضله در یک جلسه تمرین مطرح است .
از جمله تأثیرات عالی ایروبیک موی تای می توان به آثار روح بخش این تمرینات بر روی ورزشکاران اشاره نمود . افزایش مهارت تکنیکی، تناسب اندام از دیگر آثار این روش می باشد .از نقطه نظر رقابتی ایروبیک موی تای با طراحی فرم های رزمی می تواند  مسابقات تخصصی و نمایشی را بصورت استانی ، کشوری و بین المللی برگزار نماید .

تاریخچه جودو بانوان

پروفسور جیگاروکانو بنیانگذار جودو , معتقد بود که یکی از اهداف تعلیم و تربیت بدنی در ژاپن باید پذیرش زنان در تمرین جودو باشد. در آغاز , هدف اصلی تعلیم جودو برای زنان , یادگیری دفاع از خود بود. بنابراین یادگیری تکنیکهای دفاع شخصی بیشتر مورد تاکید قرار گرفت .

به راستی در گذشته ای قریب ۱۰۰ سال پیش و قبل از آن , زنان , بویژه زنان ژاپن , خیلی متواضع بودند.کیمونوی آنها خیلی انحصاری بود سبک,موهایشان و به طور کلی لهجه آنها مشکلی برای ورزش بود زنان طبقه متوسط بالایی خیلی با وقار و  متین بودند.سبک زندگی جامعه امروزی می طلبد که زنان از اعتماد به نفس بیشتر و قدرت بدنی وسلامت ذهنی بالاتری برخوردار باشند.  

                      

دختر؟... کیک بوکس؟

دختر؟... کیک بوکس؟... شوخی می کنی؟» این عکس العمل عادی افراد است وقتی از دخترانی می شنوند که «فایتر» هستند، روی رینگ می روند و سر و صورت حریف را زیر مشت و لگد می گیرند. شاید زمانی یک دختر کاراته کا یا تکواندوکار هم همین طور عجیب به نظر می رسید اما با گذشت چند سال از فعالیت این رشته ها در ایران حالا دیگر صحبت از کاراته یا تکواندوی دختران برای کسی عجیب نیست اما دختران ایران که نشان داده اند در رشته های رزمی حرفی برای گفتن دارند، حالا از این رشته ها عبور کرده اند و سراغ ورزش هایی می روند که حتی تصورش هم سخت است. وقتی مقابل دو قهرمان کیک بوکس دختران ایران می نشینید متوجه می شوید آنها خیلی راحت از ضربه های مرگبار به سر و صورت حریف صحبت می کنند.

نگران از فرم افتادن چهره شان نیستند و حتی برای شروع فعالیت شان در رشته های سنگین تر مانند موی تای و کشتی کج لحظه شماری می کنند؛ جایی که دیگر ضربه ها هیچ کنترلی ندارند. باید بزنی تا نخوری.