مطالعات جدیدی در مجله "بینالمللی اختلالات غذایی" منتشر شده است نشان میدهد زنان دانشجویی که در ورزشها و فعالیتهای ورزشی شرکت دارند، بیشتر دچار اختلالات غذایی میشود. محققان میگوید: زنانی که اضطراب بیشتری درباره ورزش خود و کارایی ورزشیشان دارند، اختلالات غذایی بیشتری را تجربه میکنند. این اولین مطالعاتی است که درباره زنان ورزشکار در رده حرفهای و اختلالات غذایی آنها انجام شده است.
تغذیه کودک در هنگام ورزش مغایرتی با تغذیه کلی ندارد ولی شامل غذاهای مفیدتر برای بدن می باشد.داشتن رژیم غذایی خاص برای کودکان توصیه
نمی شود، مگر این که مربی کودک شما نیاز به کم کردن وزن کودک را عنوان نماید، در این صورت قبل از هر چیز با پزشک فرزند خود مشورت نمایید. پزشک می تواند وزن فرزند شما را بررسی کند و یک برنامه رژیم غذایی مفید برای کم کردن یا افزایش وزن فرزند شما با توجه به سلامتی او ارائه دهد.
خصوصیات ورزش
این ورزش از 6 جزء مجزا تشکیل شده است :
1 -آکروبات های ورزشی 2- ژیمناستیک ریتمیک3 -ورزش موازی 4 -ورزش های ترامپولین(توری که درآکروبات از ان استفاده می شود)5و6- برنامه های ژیمناستیک هنرمندانه زنانه و مردانه.
ژیمناستیک کاران حرفه ای به طور متوسط بیش از30 -20 ساعت تمرین میکنند.به طوریکه جلسات تمرین که هر روز صبح و بعدازظهر تشکیل می شود هر کدام حدود 3.2 ساعت به طول می انجامد.
در طول جلسات تمرین ورزشکاران تمرینات تکراری خود را به دفعات انجام می دهند تا مهارت جدیدی را بیاموزند.ورزشکاران از این طریق انعطاف پذیری و قدرت خود را افزایش می دهند و به طراحی حرکات جدید می پردازند.
خصوصیات بدنی
مهارت ژیمناستیک کاران بخصوص زنان در طی 30 گذشته بسیار تغییر کرده است.با توجه به اینکه سختی مهارت ها از دهه 1950و1960 بسیار افزایش پیدا کرده است نیازهای بدنی و حرکات آکروبات در آن پیشرفت زیادی داشته است. امروزه زنان ژیمناستیک کار لاغر اندام و کوچک جثه اند.
اگرچه در دنیای غرب، در فرهنگی با آزادی تقریباً همه جانبه زندگی میکنیم و در این فرهنگ زنان پستهای کلیدی در اکثر عرصه های زندگی در دست دارند؛ اما در زمینه تلاش آنها در مسایل ورزشی، توجه عملی و متناسب با نیازهای ویژه آنان صورت نگرفته است. باید پذیرفت که زنان هرگز قادر به رقابت با مردان در ورزشهای قدرتی و استقامت نیستند. درواقع ساختار فیزیولوژیکی اجازه این برابری را به آنها نمیدهد. اما در ورزشهایی که فاکتور تعیین کننده در آنها مهارت است چنین برابری امکانپذیر است.
در ورزشهای توانی و استقامت تنها جایی که زنان و مردان در نزدیکترین فاصله حرکت میکنند مربوط به شنای استقامت است که سطوح بالاتر چربی در زنان باعث شناوری بیشتر و کاهش اختلاف عملکرد تا مرز ده درصد میشود .
ساختار فیزیولوژیک زنان به منظور بارداری و زایمان تکامل یافته از این رو، هم محدودیتهای آناتومیک و هم فیزیولوژیک در زمینهٔ ورزش برای آنها فراهم میکند. تا مراحل نخستین بلوغ، عملکرد پسران و دختران را میتوان یکسان در نظر گرفت، این برابری به وضوح در ورزشهای دو ومیدانی دیده میشود که هم در دوهای سرعت و هم استقامت (۸۰۰ متر، ۱۵۰۰ متر...) غالباً پیروز میدان، دختران هستند. اما پس از بلوغ فاکتورهای قدرت و استقامت که طبیعتاً در مردان جلوهٔ بیشتری پیدا کرده و اختلافی را سبب میشود که همهٔ ما از آن آگاهیم به دلیل این نظام متفاوت فیزیولوژیک، زنان میبایست توجه بیشتری به نیازهایشان داشته باشند. تا آنجا که مربوط به تغذیه میشود زنان باید بطرز متفاوتی از مردان اینگونه نیازها را برآورده سازند، به ویژه اگر علاقهمند به رقابت نزدیک با مردان هستند. در یک جامعه معمولی یک بانوی با جثهٔ متوسط، تقریباً از یک رژیم غذایی مشابه یک مرد با جثهٔ متوسط استفاده میکند. لیکن من امیدوارم اکثر بخشهای این کتاب بر این نکته تأکید داشته باشد که ورزشکاران بویژه در سطوح حرفهای را نمیتوان متوسط در نظر گرفت و زیرا مسایل تغذیهای در آنها بسیار متفاوت است.