کافئین با اثر روی سیستم عصبی مرکزی عمل می کند. در گذشته فکر و عقیده بر این بود که کافئین با تحریک مصرف چربیها بجای گلیکوژن در عضله نقش مهمی در عملکرد استقامتی ورزشکار دارد که تحقیقات جدید از این عقیده حمایت نمی کند و عقیده بر این است که نقش کافئین در بهبود عملکرد به خاصیت هوشیار کنندگی و تحریک کنندگی آن بر می گردد
آیا مصرف کافئین محدودیت دارد؟
مصرف زیاد کافئین نه تنها می تواند ورزشکار را بیمار کند بلکه او را از رقابت ورزشی محروم هم خواهد کرد. کمیته بین المللی المپیک در لیست جدید خود 40 ماده محرک را ممنوع کرده است که در آن کافئین بیش از یک حد مجاز دوپینگ محسوب شده است. قهوه ، چای، نوشابه های مشکی همگی حاوی کافئین هستند. از آنجا که کافئین یک ماده مصرفی در غذاها و نوشیدنی هاست کمیته ملی المپیک چنانچه سطح ادراری آن بالای 12 میکروگرم در هر سی سی باشد آنرا غیر مجاز می شمرد و سطوح کمتر آن مجاز است. مصرف حدود 100 میلی گرم از کافئین سبب دفع ادراری حدود 5/1 میکروگرم در سی سی طی 3-2 ساعت بعد خواهد شد. بنابراین چنانچه مثلاً شما حدود 800 میلی گرم کافئین (6-5 لیوان قهوه ) مصرف کنید شما طی 2 ساعت بعد دفع ادراری بیش از حد مجاز خواهید داشت و از مسابقات اخراج خواهید شد. پس چنانچه می خواهید از کافئین برای افزایش سطح هوشیاری و تمرکز خود استفاده کنید از دوزهای کمتر آن استفاده نمائید
منابع غذایی حاوی کافئین کدامند
- 1 لیوان قهوه = 100 میلی گرم کافئین = ( 3 تا 2 ساعت بعد ) 5/1 میکروگرم در سی سی ادرار -
آناسین = 32 میلی گرم کافئین = ( 3 تا 2 ساعت بعد ) 5/0 میکروگرم در سی سی ادرار
- Excedrin ← 65 میلی گرم کافئین = ( 3 تا 2 ساعت بعد ) 1 میکروگرم در سی سی ادرار.